- kol-koslu
- sif. Kol-kos olan, kol-kos basmış. Kol-koslu dərə (cığır). – Mərkəzdən uzaq . . kol-koslu, ilan-çayanlı bir düzdə Güllücə kəndi bina olunmuşdur. S. S. A..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
kol-koslu
Look at other dictionaries:
kollu-koslu — bax kol koslu. Kəndarası kollu koslu və dərəli təpəli boşluqdan kolxoz həyətinə uzanan cığırın başında bəstəboylu bir qız göründü. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilan-çayanlı — sif. İlan və əqrəb kimi heyvanlar çox olan yer. Mərkəzdən uzaq, . . kol koslu, ilan çayanlı bir düzdə Güllücə kəndi bina olmuşdu. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaşqabaqlı — sif. Acıqlı, hirsli, tutqun üzlü. <Sərxan> gələndə ən qaşqabaqlı adamların belə dodağı qaçırdı. M. İ.. <Tükəzban> əvvəlki kimi qaşqabaqlı z. gəlib öz yerində oturdu. B. T.. <Yalıncaq bəyin> üst başı toz torpaq içində, özü . .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çılpaq — sif. 1. Əynində heç bir paltar olmayan, bədəni heç bir şeylə örtülməmiş; paltar geyməmiş; soyunmuş, lüt üryan. Çılpaq uşaq. Çılpaq bədən. – Bu qızlar təqribən tamamilə çılpaq idi(lər), onların önə tutduqları bir parça bezdən başqa heç bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
